Geschreven door
David Ghezal
Investment Strategist
Samengevat
Infrastructuur speelt niet alleen een belangrijke rol in ons dagelijks leven, maar zorgt er ook voor dat alle economieën wereldwijd efficiënt en productief functioneren.
De meesten onder ons hebben er amper aandacht voor. Toch moeten we vaststellen dat infrastructuur echt overal rondom ons aanwezig is, of het nu gaat om wegen, spoorwegen, havens en luchthavens tot elektriciteits- en telecommunicatienetwerken over waterzuiveringssystemen die de apparatuur of de vitale energie leveren om onze dagelijkse functies te ondersteunen.
Ook al lijkt dit allemaal vanzelfsprekend, het is minder bekend dat de infrastructuurbehoeften blijven toenemen en dat ze nog verre van vervuld zijn. Dat zorgt er ook voor dat dit thema een mooie opportuniteit is voor langetermijnbeleggingen. Een overzicht.
Volgens de ramingen van de Verenigde Naties1 zou onze planeet tegen 2050 bijna tien miljard inwoners tellen. Tegelijk wordt verwacht dat het fenomeen van de verstedelijking onverbiddelijk terrein zal blijven winnen en dat het aantal megasteden en grote steden fors zal toenemen. Zo voorspellen de Verenigde Naties dat er tegen 2050 2,5 miljard extra personen naar de stedelijke gebieden zullen trekken - die dan 70% van de wereldbevolking zullen uitmaken. Van de talrijke uitdagingen die deze megatendensen met zich meebrengen, is de infrastructuuruitdaging niet de minste.
Op wereldschaal staan er enorme bedragen op het spel waar je van achterover valt. Uit de ramingen van het adviesbureau McKinsey2 zou tot 2035 jaarlijks een investering van 3.700 miljard dollar nodig zijn in infrastructuur om het hoofd te bieden aan de verwachte stijging van de wereldbevolking en de versnelling van de verstedelijking, en zo de wereldeconomie de mogelijkheid te bieden om haar groeitempo te behouden.
De coronapandemie heeft de economische groei zeker op een nooit eerder geziene manier tot stilstand gebracht en de investeringen in infrastructuur zijn niet ontsnapt aan deze negatieve ontwikkeling op korte termijn. Dit gezegd zijnde, wordt verwacht dat de activiteit beetje bij beetje zal heropstarten en blijven de vooruitzichten gunstig op lange termijn. Bovendien bevatten de talrijke herstelplannen die door de overheid in het leven zijn geroepen om de negatieve impact van de wereldwijde gezondheidscrisis te temperen, ook vaak een specifiek deel voor infrastructuur, waarin het strategische belang van deze sector wordt benadrukt.
De behoeften inzake infrastructuur verschillen sterk van regio tot regio en ook naargelang de graad van ontwikkeling van de economieën. Op wereldvlak zijn het de groeilanden die de grootste infrastructuurbehoeften zullen blijven hebben, onder leiding van China en India. Het probleem is ruimer en betreft ook tal van geïndustrialiseerde landen. De meeste infrastructuur in die landen is immers sterk verouderd en heeft sinds de ingebruikname maar weinig renovaties ondergaan. De veroudering van de infrastructuur brengt nieuwe uitdagingen met zich mee: er zijn immers grootschalige investeringen nodig om het bestaande bestand te moderniseren, herop te bouwen en uit te breiden.
Op dat vlak zijn de Verenigde Staten een geïndustrialiseerd land dat zich onderscheidt van de algemene tendens. De VS hebben hun infrastructuur te lang dermate verwaarloosd dat 12 van de 16 hoofdcategorieën (wegen, bruggen, luchthavens, stuwdammen enz.) nu in slechte staat verkeren of als risicovol worden beschouwd en moeten worden gemoderniseerd3. Hoewel het probleem minder acuut is in Europa, kennen met name Duitsland en het Verenigd Koninkrijk ook een aanzienlijk verschil tussen hun huidige uitgaven en hun werkelijke behoeften.
In de toekomst moeten de regeringen van de betrokken landen zich inzetten om hun tekort aan investeringen in infrastructuur weg te werken en zouden deze projecten ook moeten worden gefinancierd via talrijke samenwerkingen tussen publiek en privé. De programma's voor groene infrastructuur blijven tot slot aan belang winnen, met name in Europa. Verwacht wordt dat die initiatieven een belangrijke motor zullen vormen voor de ontwikkeling van de infrastructuursector en opportuniteiten zullen bieden aan tal van spelers in dat domein. Denk bijvoorbeeld aan bedrijven in de transport-, energie-, bouwsector of nutsbedrijven - en die lijst is uiteraard niet volledig.
Zoals u kunt zien, houdt het infrastructuurthema een aantrekkelijk groeipotentieel in en vormt het een veelbelovende opportuniteit voor beleggingen op lange termijn. Dus waarom zouden we vandaag al niet inzetten op dat potentieel?
Ontdek een oplossing in de vorm van een fonds4
Ontdek oplossingen in de vorm van een gestructureerd product5
1 Bron: Verenigde Naties (Departement van economische en sociale zaken). Voor de wereldbevolking: https://www.un.org/development/desa/fr/news/population/world-population-prospects-2017.html (juni 2017). Voor de stijging van het aantal inwoners in steden: https://www.un.org/development/desa/fr/news/population/2018-world-urbanization-prospects.html (mei 2018).
2 Bron: McKinsey Global Institute, “Bridging infrastructure gaps: Has the world made progress?”, oktober 2017.p>
3 Bron: American Society of Civil Engineers, 2017
4 De term 'fonds' is de gebruikelijke benaming voor een Instelling voor Collectieve Beleggingen (ICB), die kan bestaan onder het statuut van een ICBE (UCITS) of een AICB (niet-UCITS), en die diverse rechtsvormen kan aannemen (bevek, GBF enz.). Een ICB kan compartimenten bevatten. De fondsen zijn onderhevig aan risico’s. Ze kunnen zowel stijgen als dalen en mogelijk krijgen beleggers het bedrag van hun belegging niet terug.
5 Gestructureerde financiële instrumenten, ook Structured Notes genoemd, bestaan in de vorm van ‘schuldbewijzen met totale of gedeeltelijke terugbetaling van het kapitaal’. Een gestructureerd schuldinstrument is een financieel instrument van bepaalde duur, doorgaans uitgegeven door financiële instellingen, dat een rendement biedt dat gekoppeld is aan een of meer onderliggende activa (bv. een rentevoet of beursindex) via vaste of variabele coupons die tijdens de looptijd of op de vervaldag van het effect worden uitbetaald. Voor een ‘schuldbewijs met recht op terugbetaling van het kapitaal’ verbindt de uitgever zich ertoe 100% van het ingeschreven kapitaal (uitgezonderd kosten) terug te betalen op de eindvervaldag (behalve bij faillissement of risico op faillissement van de uitgever). Bij een ‘schuldbewijs met een gedeeltelijk recht op terugbetaling van het kapitaal’ daarentegen verbindt de uitgever zich er niet toe om 100% van het ingeschreven kapitaal (zonder kosten) terug te betalen op eindvervaldag. Er bestaan ook ‘schuldbewijzen zonder recht op terugbetaling van het kapitaal’.
