Buiten de financiële wereld doet de naam van Jim Reid waarschijnlijk bij weinig mensen een belletje rinkelen, maar in de sector heeft hij een naam als een klok. Voor heel wat professionele investeerders en analisten vormt de ochtendnieuwsbrief van Jim Reid, de hoofd econoom van Deutsche Bank, de start van hun werkdag.
Uit die ‘Early Morning Reid’ spreekt zijn passie voor statistieken, data en cijfers waaruit we de gezondheid van de wereldeconomie kunnen aflezen. En omdat Reid zijn nieuwsbrieven regelmatig met sappige quotes of anekdotes uit zijn leven lardeert, vormen die aangename lectuur. Het maakt van Reid ook een veelgevraagd spreker op economische events. We spreken hem in Brussel, waar hij een tussenstop maakt om aan enkele Belgische klanten van Deutsche Bank zijn visie op de markten uiteen te zetten.
Jim Reid: ‘Eerlijk gezegd niet. Ik had verwacht dat de Amerikaanse economie zo rond de jaarwisseling in een recessie zou duiken. Dat is dus niet gebeurd. Een belangrijke meevaller is dat de inflatie vrij snel en gestaag is beginnen te dalen. Dat heeft geholpen om de klappen op te vangen. De financiële markten gingen al snel rekening houden met renteverlagingen door de centrale banken, wat ook de marktrente deed afkoelen. Dat is voor veel bedrijven een opluchting.’ ‘Het resultaat is dat de Europese en Amerikaanse economieën de snelste monetaire verstrakking van de voorbije decennia nog altijd weten te trotseren. Maar ik weiger een recessie uit te sluiten, ook niet in de VS, omdat de spaarpot van de consument nu echt leeg raakt.
Reid: ‘Ik hoor veel centraal bankiers zeggen dat ze de fouten uit het verleden absoluut niet willen herhalen. Tijdens de ‘inflatoire’ jaren 70 ontstonden telkens nieuwe inflatiegolven omdat de centrale banken de teugels te snel lieten vieren na een rentecyclus. Elke Amerikaanse en Europese centraal bankier is gedrild met de boodschap om zoiets niet opnieuw te laten gebeuren. Dus als Fed-voorzitter Jerome Powell tegengas geeft over al te optimistische prognoses van beleggers, geloven we hem maar beter. Maar dat maakt het risico dat de rente iets te lang te hoog blijft, wel reëel.’ ‘Bovendien sijpelen de renteverhogingen met vertraging door in de economie. Bedrijven die zich nu moeten herfinancieren, doen dat tegen fors hogere rentekosten. De gevolgen daarvan zullen we de komende kwartalen en jaren nog zien. Ook in de sector van het winkel- en kantoorvastgoed duiken om die reden nu her en der barsten op, vooral in de VS.’ ‘Maar ik zie de Amerikaanse centrale bank (Fed) niet meteen ingrijpen als de kredietverliezen voor de banken daar toenemen. In tegenstelling tot bij het omvallen van Silicon Valley Bank bijvoorbeeld, wat een relatief geïsoleerd faillissement was en waar de overheid snel kon ingrijpen om de tegoeden van de klanten te beschermen‘.
Reid: ‘Met grote ogen. Eigenlijk is het gek dat wij in de financiële wereld zo veel van onze tijd aan een clubje van amper zeven bedrijven besteden. Ik ben als economisch historicus ook altijd op m’n hoede voor zogenaamd nieuwe paradigma’s, zoals het AI-tijdperk. Zeker als je zoals ik ook de dotcombubbel hebt meegemaakt.’ ‘Dat gezegd zijnde: de bigtechbedrijven zijn erin geslaagd alle geografische grenzen te overschrijden en daarmee kolossaal veel geld te verdienen. De vraag blijft of zij in de AI-race - die volgens mij eerder een evolutie dan een revolutie zal worden - hun voorsprong kunnen behouden. De markt denkt van wel, gezien de waarderingen die ze op de Magnificent 7 plakt. Ik zie geen bubbel, maar twijfel wel aan de prijzen die de markt hanteert.’ ‘Ik hoop dat AI de komende 10 à 15 jaar haar belofte van productiviteitsbooster kan waarmaken. Want de ongunstige demografische evolutie, de hoge overheidsschulden en de slabakkende productiviteit in Europa en de VS vormen een riskante cocktail van problemen. Als AI ons uit dat moeras kan trekken, des te beter.’
Reid: ‘Moeilijke vraag, want het is net gevaarlijk om te hard te focussen op een wel bepaald cijfer. Kijk bijvoorbeeld naar het Amerikaanse jobrapport van vorige week, waarin ook de oudere jobcijfers herzien werden. Wat bleek: het cijfer van het aantal gecreëerde jobs in december werd herzien van 216.000 naar... 333.000. Dat toont vooral aan dat je dat soort data altijd met een korrel zout moet nemen .’
„Ik weiger een recessie uit te sluiten, ook niet in de VS, omdat de spaarpot van de consument nu echt leeg raakt. Zal het monetair beleid daar snel genoeg op anticiperen? .“
Deel dit artikel
